Centrum PBF

"Strych"

Wejdź, rozejrzyj się,
w ciemności jak w
egipskich grobowcach...
Pustka...
Zarys konturów starego kufra
pełnego zatęchłych zdjęć
i zakurzonych monet...
Zwisające pajęczyny,
wczepiające się zachłannie we włosy...
Kurz, wznoszący się
przy każdym kroku,
osiadający na ubraniu...
Szelest skrzydeł nietoperzy
zwisających ze spróchniałych
żerdzi.
Brudne okno,
przepuszczające wąskie smugi
słonecznego światła...
Stara szafa, wyglądem strasząca,
drabina, rozpostarta jakby czyjeś ręce...
Złowroga cisza, najmniejszy szmer
rozbrzmiewa jak krzyk...
Piski myszy zmykające
w popłochu przed świecą...
I strach...
Strach przed nieznanym,
strach przed mrokiem.
To strach wyolbrzymia
wszystkie fakty,
przeobrażając wieszak w potwora
z sennych koszmarów.
W rzeczywistości jest to lęk
przed samym sobą.
Tak naprawdę boisz się
samego strachu...
I nagle wszystko się zmienia,
krzesło jest zwyczajnym krzesłem,
stara mapa mapą,
nie zaś skrzydłem wampira.
Pewniej wkraczasz w głąb samego siebie...
_________________________
Napisane przed chwilą... Odzwierciedla to co czuję...

Ostatnio edytowany przez Shayde (2008-05-08 22:29:52)